Bu sabah inanılmaz bir özlemle uyandım.
Okulumu çok özlemişim.
Eski günlere gittim gördüğüm rüya sayesinde.
Gerçek gibiydi her şey.
Yeniden okuluma dönmek istedim bu gün.
Elime kitaplarımı, malzemelerimi alıp okul yolunda salına salına yürümek, sahip olduğum bütün sorumluluklarımı burda bırakmak istedim.
Şunun kadar yeni olmasa da şirin bir servisimiz, yaşlı bir şoför dayımız vardı bizi okuldan yurda getiren.
Giriş kapımızın önünde mis kokan güllerimiz,
Yemekhanede suratsız bir amcayla teyzemiz, kantinde tombiş leyla ablamız vardı.
Bütün koşullar o kadar zor, her şey öyle basit ve eskiydi ki o şehirde
sanki istanbul'u on sene geriden takip eder gibiydi.
Şimdi o basit ve zorlu hayatı öyle çok özledim ki ....
Size de oluyo mu böyle ?
Ben çok güzel bir öğrencilik hayatı geçirdiğim için mi duyuyorum böyle bir özlem.
Yoksa ağır mı geldi omzuma yüklenen sorumluluk duygusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
söyle söyle çekinme