Ankara Rüzgarı.....

Havaalanından adımımı atar atmaz etraf miss gibi kavun kokuyodu dedim ki  pofişim gelmiş beni bekliyo her yer mis gibi.

Bir elimde bavul diğer elimde telefon pofidik hanımın arabasıyla yavaş yavaş gelmesini beklerken anladım ki çoook özlemişim.....

Bu güzel çiçekler ve balonlarla süslenmiş araba,her şey her şey benim içindi.

Kocaman kucaklaşmalar,öpüşmeler ile odaya gelindi.

Ve İlk pozlar verildi.

Tabiki de yanımızda nurpiş hanımda vardı.

Havaalanından eve gelene kadar bana surat yaptı.

Sen istanbuluna git ankaraya gelme dedi.

Ama eve girer girmez tam bir u dönüşü yapıldı.

Hediyeler verildi.

Çikolatalar yenildi.

Bavullar yerleştirildi.

Geride kalan 5 yılın alışkanlığı olsa gerek.

Her şeyden ikişer tane alındı.

Pijamalar, çoraplar,t shirtler....

Pijama partisine yetişemeyen nurperi hanımın arkasından kahkahalar atıldı.

Hanım efendinin dedikodusu yapıldı.

Beypazarı ve anıtkabir gezileri iptal edilip tabiki de ankamall'e gidildi.

Ordan dönüşte olmazsa olmazımız optimuma'a uğrandı.

Otoparkta pozlar verildi.

Yaptırılan makyajın havası atıldı.

Pofidik hanımın çalışma masasının  başında blogluk pozlar verildi.

O minik ellerle yüzler kapatıldı.

Her gece yatmadan önce atıştırmalık tabaklar odaya getirildi.

Ali naziğin yanında çilekli süt içildi.

Gözler uykudan kapanıncaya kadar konuşuldu..

Sinemaya gidildi.

Yetmedi kına gecesine gidildi.

Kısacası 3 güne çok şey sığdırıldı.

Ayrılık vakti geldiğinde gök yüzü karardı.

Rüzgar şiddetle esmeye başladı.

Suratlar asıldı.

Dudaklar büzüldü.

Zoraki pozlar verildi.

Ayrılık vakti yaklaştıkça baş ağrıları arttı.

Göz pınarlarına biriken yaşlar çoğaldı.

Ama geçen her saniye çook güzeldi.

Bu güzel dostluğu bana armağan ettiği için rabbime binlerce kez şükürler olsun....

Not: Eksikliğini fazlasıyla hissediyorum.

Kolumu bile kaldırmak istemiyorum geldiğimden beri.

Hüzünlü şarkılar dinleyip iyice bunalım takılıyorum (: